Από την Αυστραλία στη Μεγαλόπολη Φίδια... δηλητήριο!!

Αρχές Δεκεμβρίου, απόγευμα, βρίσκομαι στο κτήμα του πεθερού μου και κουβεντιάζαμε για το κρασί της φετινής εσοδείας. Στο κτήμα υπάρχουν τέσσερα σκυλιά, όλα ελληνικοί ποιμενικοί. Το ένα είναι καθαρόαιμο, τεράστιο και τα άλλα είναι πιο κοντά στο ύψος, αλλά με πολύ μαλλί και πιο πολλή αγριάδα. Ζόρικα σκυλιά, που φυλάνε το κτήμα ακόμα και με τη ζωή τους αν χρειαστεί. Ξαφνικά, ακούγεται μία φασαρία και βλέπω τα τρία από τα τέσσερα σκυλιά να φέρνουν γύρα κάτι στα χορτάρια και να το γαυγίζουν.
Αλλοτε μουντάρουν και περισσότερο οπισθοχωρούν. Κάνουν να το αρπάξουν, αλλά το φοβούνται! Τρέχουμε προς το σημείο, και τι να δούμε...

  Ενα τεράστιο φίδι που όμοιό του δεν έχουμε ξαναδεί. Να σηκώνεται όρθιο, να σφυρίζει και να βγάζει τη γλώσσα. Ενα φίδι με τριγωνικό κεφάλι και φολίδες γκρι και μαύρες. Είναι πάνω από δύο μέτρα μήκος και χοντρό σαν μπράτσο. 
Ο πεθερός μου, έμπειρος με τα φίδια, αρπάζει ένα δεκριάνι και το τρυπάει στη μέση. Αγκαλιάζει το σίδερο και κάνει κόμπο σαν τη σμέρνα για να απελευθερωθεί. Ενα φίδι που στην αρχή το πέρασα για σφιγκτήρα. Κάποιο δενδρόβιο φίδι, κάτι σαν τη δεντρογαλιά τη δική μας. Το βράδυ στο ίντερνετ βρήκα το φίδι. 

Απελευθερώσεις... Η φωτογραφία ήταν ίδια απολύτως με τη φωτογραφία του φιδιού Αcanthophis.
 Ιδιο κεφάλι, ίδιες αποχρώσεις του κεφαλιού και του κορμού, ίδιες πολυγωνικές φολίδες στο δέρμα του. 

Σίγουρα τέτοιο φίδι δεν υπάρχει στα μέρη μας. 

Το πώς βρέθηκε αυτό το φίδι στη Μεγαλόπολη είναι άγνωστο. 

 
Θα πρέπει να τονίσουμε στους φίλους κυνηγούς ότι το φίδι δεν συμπεριφερόταν σαν τα δικά μας φίδια. Δεν προσπαθούσε να κρυφτεί, να διαφύγει, να γλιτώσει. Ηταν άκρως επιθετικό. Σφύριζε, στεκόταν κουλουριαστό με ψηλά το κεφάλι και προσπαθούσε να δαγκώσει. 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ Μπάμπης Γκαβάς

(Απόσπασματα από το ένθετο Κυνήγι.

Μπάμπης Γκαβάς)