Του Daniel Pipes
The Washington Times
Ιδιαίτερη σημασία προσλαμβάνει η 36η επέτειος της Εισβολής της Τουρκίας στην Κύπρο, υπό το φως της έντονης κριτικής που άσκησε στο Ισραήλ η Άγκυρα, φθάνοντας μάλιστα σε σημείο να χαρακτηρίσει τη Γάζα «Ανοικτή Φυλακή». Οι ιστορικά φιλικές σχέσεις των δύο χωρών είχαν πριν από 10 χρόνια φθάσει σε επίπεδο πλήρους συμμαχίας. Άρχισαν ωστόσο να
κλονίζονται με την ανάληψη της εξουσίας από τους Ισλαμιστές το 2002 και επιδεινώθηκαν τον Ιανουάριο του 2009, στη διάρκεια του πολέμου Ισραήλ-Χαμάς...
Ο πρωθυπουργός Ταγίπ Ερντογάν καταδίκασε με εξαιρετικά έντονο ύφος τις πολιτικές του Ισραήλ λέγοντας ότι «διαπράττει απάνθρωπες πράξεις που ενδεχόμενα να το οδηγήσουν στην αυτοκαταστροφή.» Επικαλέστηκε μάλιστα και τον Θεό («ο Αλλάχ θα… τιμωρήσει εκείνους που καταπατούν τα δικαιώματα των αθώων»). Στο ίδιο μήκος κύματος και η σύζυγος του Εμινέ Ερντογάν, η οποία με πομπώδες ύφος ανέφερε ότι οι ενέργειες του Ισραήλ είναι τόσο απεχθείς ώστε «δεν μπορούν να εκφραστούν με λόγια».
Ουσιώδεις διαφορές
Αυτή η τουρκική οργή εγείρει ένα ερώτημα: Είναι όντως το Ισραήλ στη Γάζα χειρότερο από ό,τι η Τουρκία στην Κύπρο; H σύγκριση που ακολουθεί δεν το επιβεβαιώνει. Παραθέτουμε ορισμένες ουσιαστικές διαφορές:
- Η εισβολή της Τουρκίας το 1974 περιελάμβανε τη χρήση βομβών ναπάλμ και τη «διάδοση του τρόμου» ανάμεσα στους Ελληνοκύπριους, σύμφωνα με τη διεθνή οργάνωση για τα δικαιώματα των μειονοτήτων. Σε αντίθεση, η «λυσσαλέα μάχη» του Ισραήλ να καταλάβει τη Γάζα βασίστηκε αποκλειστικά στη χρήση συμβατικών όπλων, ενώ δεν σημειώθηκαν σχεδόν καθόλου απώλειες μεταξύ των αμάχων.
- Η συνεπακόλουθη κατοχή του 37 τοις εκατό της νήσου ισοδυναμεί με «εξαναγκαστικό εθνικό ξεκαθάρισμα» όπως τονίζει σε πρόσφατο άρθρο του ο Γουίλιαμ Μάλλινσον, του πανεπιστημίου της Μινεσότα. Αντίθετα, αν κάποιος επιθυμεί να κατηγορήσει τις ισραηλινές Αρχές για εθνικό ξεκαθάρισμα στη Γάζα, αυτή συντελέστηκε το 2005 και ήταν εναντίον των ίδιων των Εβραίων.
- Η τουρκική κυβέρνηση στήριξε και υποστήριξε, όπως τονίζει ο κ. Μάλλινσον, «τη συστηματική πολιτική του εποικισμού» σε γη που κατείχαν οι Ελληνοκύπριοι. Το 1973, οι Τουρκοκύπριοι αριθμούσαν 120.000. Έκτοτε, περισσότεροι από 160.000 κάτοικοι της Τουρκίας εγκαταστάθηκαν στη βόρεια Κύπρο. Αντίθετα στη Γάζα δεν υπάρχει καμία ισραηλινή κοινότητα.
- Η Άγκυρα διοικεί τα κατεχόμενα με σιδερένια πυγμή, ή όπως χαρακτηριστικά δήλωσε ο εξέχων πολιτικός Μπουλέντ Ακαρτσαλί «η Βόρεια Κύπρος διοικείται όπως μία επαρχία στην Τουρκία.» Σε αντίθεση με την Γάζα, η οποία διοικείται από την Χαμάς, εχθρό του Ισραήλ.
- Οι Τούρκοι εγκαθίδρυσαν το κατ’ επίφαση αυτόνομο καθεστώς, την «Τουρκική δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου.» Αντίθετα οι κάτοικοι της Γάζας απολαμβάνουν καθεστώς πραγματικής αυτονομίας.
- Το «τείχος» που διασχίζει το νησί παρεμποδίζει τους ειρηνόφιλους Έλληνες να εισέλθουν στη Βόρεια Κύπρο. Αντίθετα, το ισραηλινό τείχος παρεμποδίζει τους Παλαιστίνιους τρομοκράτες.
Πρόσθετα υπάρχει και η Αμμόχωστος, η πόλη-φάντασμα, όπου οι ενέργειες της Τουρκίας προσομοιάζουν με εκείνες της Συρίας επί διακυβέρνησης Άσαντ. Μετά τον βομβαρδισμό της πόλης από την τουρκική αεροπορία, ο στρατός κινήθηκε για να την καταλάβει, αναγκάζοντας όλους τους Έλληνες κατοίκους της, υπό τον φόβο της σφαγής, να την εγκαταλείψουν. Αμέσως μετά τα τουρκικά στρατεύματα έστησαν συρματοπλέγματα γύρω από τα Βαρώσια, το κεντρικό σημείο της πόλης, και απαγόρευσαν σε οποιονδήποτε να κατοικήσει εκεί.
Με τα σημάδια του χρόνου να είναι πλέον εμφανή, η Αμμόχωστος έχει καταστεί μία φανταστική χρονοκάψουλα από το 1974. Ο Στέβεν Πλάτ, του πανεπιστημίου της Χάιφα, που επισκέφθηκε την περίκλειστη πόλη, έγραψε χαρακτηριστικά: «Τίποτα δεν έχει αλλάξει… Λέγεται ότι στις αντιπροσωπείες αυτοκινήτων εξακολουθούν μέχρι και σήμερα να υπάρχουν μοντέλα του 1974. Για χρόνια μετά τον βιασμό της Αμμοχώστου, υπάρχουν μαρτυρίες για φώτα που εμφανίζονται στα παράθυρα των εγκαταλελειμμένων κτηρίων.»
Αμμόχωστος – Κουνέιτρα = Βίοι Παράλληλοι
Παραδόξως, ακόμη μία πόλη-φάντασμα της ανατολικής Μεσογείου ανάγεται στο 1974. 24 ώρες πριν από την τουρκική εισβολή στην Κύπρο, τα ισραηλινά στρατεύματα εκκένωσαν τη μεθοριακή πόλη Κουνέιτρα, και την παρέδωσαν στις συριακές Αρχές. Ο Χάφεζ αλ Άσαντ, επίσης για πολιτικούς λόγους, επέλεξε να μην επιτρέψει την κατοίκηση της. Δεκαετίες μετά, η πόλη εξακολουθεί να παραμένει άδεια, όμηρος της φιλοπόλεμης πολιτικής.
Ο κ. Ερντογάν ισχυρίζεται ότι τα τουρκικά στρατεύματα δεν κατέχουν την Βόρεια Κύπρο, αλλά βρίσκονται εκεί «με την ιδιότητα της Τουρκίας ως εγγυήτριας δύναμης», ό,τι κι αν σημαίνει αυτό. Ωστόσο η διεθνής κοινότητα δεν ξεγελιέται. Καθώς ο Έλβις Κοστέλλο ακύρωνε συναυλία διαμαρτυρίας στο Τελ Αβίβ «για το δράμα των αθώων (Παλαιστινίων)», η Τζένιφερ Λόπεζ ακύρωνε συναυλία στη Βόρεια Κύπρο, ως ένδειξη διαμαρτυρίας για την «καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.»
Εν συντομία, η Βόρεια Κύπρος μοιράζεται χαρακτηριστικά με τη Συρία και μοιάζει να είναι «ανοικτή φυλακή» περισσότερο από ό,τι είναι η Γάζα. Συνιστά υποκρισία η Άγκυρα να κομπάζει περί της ηθικής διάστασης του ζητήματος της Γάζας, από τη στιγμή που διοικεί μία περιοχή σαφώς πιο επιθετική. Οι Τούρκοι ηγέτες, αντί να ανακατεύονται στη Γάζα, θα πρέπει να τερματίσουν την παράνομη κατοχή που για δεκαετίες κρατεί την Κύπρο μοιρασμένη.
* Ο Daniel Pipes είναι διευθυντής του Φόρουμ Μέσης Ανατολής και Επίκουρος Καθηγητής του Ινστιτούτου Stanford Hoover.
The Washington Times
Ιδιαίτερη σημασία προσλαμβάνει η 36η επέτειος της Εισβολής της Τουρκίας στην Κύπρο, υπό το φως της έντονης κριτικής που άσκησε στο Ισραήλ η Άγκυρα, φθάνοντας μάλιστα σε σημείο να χαρακτηρίσει τη Γάζα «Ανοικτή Φυλακή». Οι ιστορικά φιλικές σχέσεις των δύο χωρών είχαν πριν από 10 χρόνια φθάσει σε επίπεδο πλήρους συμμαχίας. Άρχισαν ωστόσο να
κλονίζονται με την ανάληψη της εξουσίας από τους Ισλαμιστές το 2002 και επιδεινώθηκαν τον Ιανουάριο του 2009, στη διάρκεια του πολέμου Ισραήλ-Χαμάς...Ο πρωθυπουργός Ταγίπ Ερντογάν καταδίκασε με εξαιρετικά έντονο ύφος τις πολιτικές του Ισραήλ λέγοντας ότι «διαπράττει απάνθρωπες πράξεις που ενδεχόμενα να το οδηγήσουν στην αυτοκαταστροφή.» Επικαλέστηκε μάλιστα και τον Θεό («ο Αλλάχ θα… τιμωρήσει εκείνους που καταπατούν τα δικαιώματα των αθώων»). Στο ίδιο μήκος κύματος και η σύζυγος του Εμινέ Ερντογάν, η οποία με πομπώδες ύφος ανέφερε ότι οι ενέργειες του Ισραήλ είναι τόσο απεχθείς ώστε «δεν μπορούν να εκφραστούν με λόγια».
Ουσιώδεις διαφορές
Αυτή η τουρκική οργή εγείρει ένα ερώτημα: Είναι όντως το Ισραήλ στη Γάζα χειρότερο από ό,τι η Τουρκία στην Κύπρο; H σύγκριση που ακολουθεί δεν το επιβεβαιώνει. Παραθέτουμε ορισμένες ουσιαστικές διαφορές:
- Η εισβολή της Τουρκίας το 1974 περιελάμβανε τη χρήση βομβών ναπάλμ και τη «διάδοση του τρόμου» ανάμεσα στους Ελληνοκύπριους, σύμφωνα με τη διεθνή οργάνωση για τα δικαιώματα των μειονοτήτων. Σε αντίθεση, η «λυσσαλέα μάχη» του Ισραήλ να καταλάβει τη Γάζα βασίστηκε αποκλειστικά στη χρήση συμβατικών όπλων, ενώ δεν σημειώθηκαν σχεδόν καθόλου απώλειες μεταξύ των αμάχων.
- Η συνεπακόλουθη κατοχή του 37 τοις εκατό της νήσου ισοδυναμεί με «εξαναγκαστικό εθνικό ξεκαθάρισμα» όπως τονίζει σε πρόσφατο άρθρο του ο Γουίλιαμ Μάλλινσον, του πανεπιστημίου της Μινεσότα. Αντίθετα, αν κάποιος επιθυμεί να κατηγορήσει τις ισραηλινές Αρχές για εθνικό ξεκαθάρισμα στη Γάζα, αυτή συντελέστηκε το 2005 και ήταν εναντίον των ίδιων των Εβραίων.
- Η τουρκική κυβέρνηση στήριξε και υποστήριξε, όπως τονίζει ο κ. Μάλλινσον, «τη συστηματική πολιτική του εποικισμού» σε γη που κατείχαν οι Ελληνοκύπριοι. Το 1973, οι Τουρκοκύπριοι αριθμούσαν 120.000. Έκτοτε, περισσότεροι από 160.000 κάτοικοι της Τουρκίας εγκαταστάθηκαν στη βόρεια Κύπρο. Αντίθετα στη Γάζα δεν υπάρχει καμία ισραηλινή κοινότητα.
- Η Άγκυρα διοικεί τα κατεχόμενα με σιδερένια πυγμή, ή όπως χαρακτηριστικά δήλωσε ο εξέχων πολιτικός Μπουλέντ Ακαρτσαλί «η Βόρεια Κύπρος διοικείται όπως μία επαρχία στην Τουρκία.» Σε αντίθεση με την Γάζα, η οποία διοικείται από την Χαμάς, εχθρό του Ισραήλ.
- Οι Τούρκοι εγκαθίδρυσαν το κατ’ επίφαση αυτόνομο καθεστώς, την «Τουρκική δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου.» Αντίθετα οι κάτοικοι της Γάζας απολαμβάνουν καθεστώς πραγματικής αυτονομίας.
- Το «τείχος» που διασχίζει το νησί παρεμποδίζει τους ειρηνόφιλους Έλληνες να εισέλθουν στη Βόρεια Κύπρο. Αντίθετα, το ισραηλινό τείχος παρεμποδίζει τους Παλαιστίνιους τρομοκράτες.
Πρόσθετα υπάρχει και η Αμμόχωστος, η πόλη-φάντασμα, όπου οι ενέργειες της Τουρκίας προσομοιάζουν με εκείνες της Συρίας επί διακυβέρνησης Άσαντ. Μετά τον βομβαρδισμό της πόλης από την τουρκική αεροπορία, ο στρατός κινήθηκε για να την καταλάβει, αναγκάζοντας όλους τους Έλληνες κατοίκους της, υπό τον φόβο της σφαγής, να την εγκαταλείψουν. Αμέσως μετά τα τουρκικά στρατεύματα έστησαν συρματοπλέγματα γύρω από τα Βαρώσια, το κεντρικό σημείο της πόλης, και απαγόρευσαν σε οποιονδήποτε να κατοικήσει εκεί.
Με τα σημάδια του χρόνου να είναι πλέον εμφανή, η Αμμόχωστος έχει καταστεί μία φανταστική χρονοκάψουλα από το 1974. Ο Στέβεν Πλάτ, του πανεπιστημίου της Χάιφα, που επισκέφθηκε την περίκλειστη πόλη, έγραψε χαρακτηριστικά: «Τίποτα δεν έχει αλλάξει… Λέγεται ότι στις αντιπροσωπείες αυτοκινήτων εξακολουθούν μέχρι και σήμερα να υπάρχουν μοντέλα του 1974. Για χρόνια μετά τον βιασμό της Αμμοχώστου, υπάρχουν μαρτυρίες για φώτα που εμφανίζονται στα παράθυρα των εγκαταλελειμμένων κτηρίων.»
Αμμόχωστος – Κουνέιτρα = Βίοι Παράλληλοι
Παραδόξως, ακόμη μία πόλη-φάντασμα της ανατολικής Μεσογείου ανάγεται στο 1974. 24 ώρες πριν από την τουρκική εισβολή στην Κύπρο, τα ισραηλινά στρατεύματα εκκένωσαν τη μεθοριακή πόλη Κουνέιτρα, και την παρέδωσαν στις συριακές Αρχές. Ο Χάφεζ αλ Άσαντ, επίσης για πολιτικούς λόγους, επέλεξε να μην επιτρέψει την κατοίκηση της. Δεκαετίες μετά, η πόλη εξακολουθεί να παραμένει άδεια, όμηρος της φιλοπόλεμης πολιτικής.
Ο κ. Ερντογάν ισχυρίζεται ότι τα τουρκικά στρατεύματα δεν κατέχουν την Βόρεια Κύπρο, αλλά βρίσκονται εκεί «με την ιδιότητα της Τουρκίας ως εγγυήτριας δύναμης», ό,τι κι αν σημαίνει αυτό. Ωστόσο η διεθνής κοινότητα δεν ξεγελιέται. Καθώς ο Έλβις Κοστέλλο ακύρωνε συναυλία διαμαρτυρίας στο Τελ Αβίβ «για το δράμα των αθώων (Παλαιστινίων)», η Τζένιφερ Λόπεζ ακύρωνε συναυλία στη Βόρεια Κύπρο, ως ένδειξη διαμαρτυρίας για την «καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.»
Εν συντομία, η Βόρεια Κύπρος μοιράζεται χαρακτηριστικά με τη Συρία και μοιάζει να είναι «ανοικτή φυλακή» περισσότερο από ό,τι είναι η Γάζα. Συνιστά υποκρισία η Άγκυρα να κομπάζει περί της ηθικής διάστασης του ζητήματος της Γάζας, από τη στιγμή που διοικεί μία περιοχή σαφώς πιο επιθετική. Οι Τούρκοι ηγέτες, αντί να ανακατεύονται στη Γάζα, θα πρέπει να τερματίσουν την παράνομη κατοχή που για δεκαετίες κρατεί την Κύπρο μοιρασμένη.
* Ο Daniel Pipes είναι διευθυντής του Φόρουμ Μέσης Ανατολής και Επίκουρος Καθηγητής του Ινστιτούτου Stanford Hoover.
Σχόλια