του Γιώργου Γιαννουλόπουλου
Ένα πράγμα που όλοι ξέρουμε είναι ότι τα τελευταία χρόνια η σοσιαλδημοκρατία έκανε μια σαφέστατη στροφή προς τα δεξιά.
Διαφορές από χώρα σε χώρα υπάρχουν ως προς το πότε, το πώς, ή τις μοίρες της απόκλισης. Το γεγονός όμως δεν αλλάζει.
Ένα δεύτερο πράγμα που όλοι οφείλουμε να ξέρουμε, επειδή μας το έχουν δείξει επανειλημμένα και πεντακάθαρα τα εκλογικά αποτελέσματα, είναι ότι η Αριστερά αδυνατεί να καλύψει τον πολιτικό χώρο που εγκατέλειψαν οι σοσιαλδημοκράτες. Ακόμα και σήμερα, όταν η κρίση διέψευσε τη γενική εντύπωση ότι η ανάπτυξη υπόσχεται για όλους ένα καλύτερο, πλην όμως άνισο, μέλλον, η Αριστερά παραμένει καθηλωμένη σε ποσοστά χαμηλότερα από εκείνα που εξασφάλιζε κάποτε. Κατά συνέπεια, η δεξιά στροφή της σοσιαλδημοκρατίας σημαίνει επίσης δεξιά και όχι αριστερή στροφή της κοινωνίας.
Τούτου δεδομένου, δύο λύσεις υπάρχουν: η πρώτη, να μετακινηθεί η σοσιαλδημοκρατία ξανά προς τα αριστερά, δηλαδή να επανέλθει στον πολιτικό χώρο που παραδοσιακά κάλυπτε. Μέχρι πριν από ένα χρόνο η σκέψη αυτή ήταν κυριολεκτικά αδιανόητη. Σήμερα όμως, με το κράτος να παρεμβαίνει σε σημείο που θα ήταν εξίσου αδιανόητο μέχρι πρόσφατα, με την άλλοτε κυρίαρχη ιδεολογία της ελεύθερης αγοράς να υποχωρεί άτακτα, με την κρίση αξιών -υποδαυλιζόμενη και από την αίσθηση μιας επερχόμενης οικολογικής καταστροφής- να επιβάλλει την αναθεώρηση των πάντων, έχουμε αρχίσει να το συζητάμε. Κι αυτό δίνει στην Αριστερά μια ευκαιρία και ένα ρόλο: να πείσει, να ωθήσει, ή και να σύρει τη σοσιαλδημοκρατία προς τη σωστή κατεύθυνση.
Εδώ χρειάζονται δύο διευκρινίσεις: πρώτο, το πρόβλημα είναι κυρίως δικό τους, επειδή αυτοί πρέπει να αλλάξουν. Αν όμως η Αριστερά προσπαθήσει να διευκολύνει μια τέτοια μετατόπιση, τότε και μόνο τότε θα μπορέσει να κερδίσει τους δυσαρεστημένους κεντροαριστερούς. Και δεύτερο, ότι μιλάμε για μικρά βήματα που θα αλλάξουν σταδιακά το πολιτικό κλίμα. Δηλαδή, δεν θα δούμε στους δρόμους την ένοπλη πολιτοφυλακή των εργατών ούτε στις πλατείες τα πλήθη να κραδαίνουν το Κόκκινο Βιβλίο του Μάο.
Ένα πράγμα που όλοι ξέρουμε είναι ότι τα τελευταία χρόνια η σοσιαλδημοκρατία έκανε μια σαφέστατη στροφή προς τα δεξιά.
Διαφορές από χώρα σε χώρα υπάρχουν ως προς το πότε, το πώς, ή τις μοίρες της απόκλισης. Το γεγονός όμως δεν αλλάζει.
Ένα δεύτερο πράγμα που όλοι οφείλουμε να ξέρουμε, επειδή μας το έχουν δείξει επανειλημμένα και πεντακάθαρα τα εκλογικά αποτελέσματα, είναι ότι η Αριστερά αδυνατεί να καλύψει τον πολιτικό χώρο που εγκατέλειψαν οι σοσιαλδημοκράτες. Ακόμα και σήμερα, όταν η κρίση διέψευσε τη γενική εντύπωση ότι η ανάπτυξη υπόσχεται για όλους ένα καλύτερο, πλην όμως άνισο, μέλλον, η Αριστερά παραμένει καθηλωμένη σε ποσοστά χαμηλότερα από εκείνα που εξασφάλιζε κάποτε. Κατά συνέπεια, η δεξιά στροφή της σοσιαλδημοκρατίας σημαίνει επίσης δεξιά και όχι αριστερή στροφή της κοινωνίας.
Τούτου δεδομένου, δύο λύσεις υπάρχουν: η πρώτη, να μετακινηθεί η σοσιαλδημοκρατία ξανά προς τα αριστερά, δηλαδή να επανέλθει στον πολιτικό χώρο που παραδοσιακά κάλυπτε. Μέχρι πριν από ένα χρόνο η σκέψη αυτή ήταν κυριολεκτικά αδιανόητη. Σήμερα όμως, με το κράτος να παρεμβαίνει σε σημείο που θα ήταν εξίσου αδιανόητο μέχρι πρόσφατα, με την άλλοτε κυρίαρχη ιδεολογία της ελεύθερης αγοράς να υποχωρεί άτακτα, με την κρίση αξιών -υποδαυλιζόμενη και από την αίσθηση μιας επερχόμενης οικολογικής καταστροφής- να επιβάλλει την αναθεώρηση των πάντων, έχουμε αρχίσει να το συζητάμε. Κι αυτό δίνει στην Αριστερά μια ευκαιρία και ένα ρόλο: να πείσει, να ωθήσει, ή και να σύρει τη σοσιαλδημοκρατία προς τη σωστή κατεύθυνση.
Εδώ χρειάζονται δύο διευκρινίσεις: πρώτο, το πρόβλημα είναι κυρίως δικό τους, επειδή αυτοί πρέπει να αλλάξουν. Αν όμως η Αριστερά προσπαθήσει να διευκολύνει μια τέτοια μετατόπιση, τότε και μόνο τότε θα μπορέσει να κερδίσει τους δυσαρεστημένους κεντροαριστερούς. Και δεύτερο, ότι μιλάμε για μικρά βήματα που θα αλλάξουν σταδιακά το πολιτικό κλίμα. Δηλαδή, δεν θα δούμε στους δρόμους την ένοπλη πολιτοφυλακή των εργατών ούτε στις πλατείες τα πλήθη να κραδαίνουν το Κόκκινο Βιβλίο του Μάο.
περισσότερα στο http://www.foreignpress-gr.com/
Σχόλια