ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΛΑΙΚΗΣ ΣΥΣΠΕΊΡΩΣΗΣ & ΣΕΕΝΠ ΓΙΑ ΤΗ ΔΕΗ ΣΤΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΤΟΥ Δ.Σ. ΜΕΓ/ΛΗΣ

Τα γεγονότα των τελευταίων ημερών αναδεικνύουν τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η πόλη μας, στην μεταλιγνιτική όπως λέτε εποχή για τη Μεγαλόπολη. Λιγνίτης πάντως υπάρχει και το πρόγραμμα εδώ όπως και στη Γερμανία λέγεται μετάβαση σε καθεστώς χαμηλής λιγνιτικής δραστηριότητας. Για να φτάσουμε ως εδώ, οι διάφορες κυβερνήσεις των τελευταίων 20 ετών, έχουν πάρει διάφορα μέτρα τα οποία εντάσσονται στο πλαίσιο του στόχου της "απελευθέρωσης" της αγοράς του τομέα ηλεκτρικής ενέργειας, η οποία αποτελεί στρατηγική επιλογή της ΕΕ και της εγχώριας άρχουσας τάξης από τη δεκαετία του '90. Το ΠΑΣΟΚ με τον στρατηγικό επενδυτή, η ΝΔ με τη μικρή ΔΕΗ, ο ΣΥΡΙΖΑ με την αποεπένδυση, τα ΝΟΜΕ και την ιδιωτικοποίηση του ΑΔΜΗΕ και τώρα πάλι η ΝΔ με υπέρτατο νόμο τη διασφάλιση του μέγιστου κέρδους του κεφαλαίου. Για αυτόν τον στόχο βεβαίως πάλευαν και όλες ανεξαιρέτως οι προηγούμενες Δημοτικές και Περιφερειακές αρχές καθώς και η πλειοψηφία των συνδικαλιστικών παρατάξεων. Με προβληματίζουν όλες αυτές οι δηλώσεις και εκδηλώσεις ανησυχίας, συμπαράστασης και αγωνιστικής διάθεσης, που εκφράζονται από διάφορους σωτήρες. Τι άραγε έχουν στο μυαλό τους για να μας σώσουν; Θα αγωνιστούν μαζί μας για να μην πουληθεί η ΔΕΗ, ή μήπως για να σώσουμε τον υδροφόρο ορίζοντα της περιοχής μας ; Το πιο πιθανό είναι να παλέψουν μαζί μας για να έρθουν στην πόλη μας τα σκουπίδια ή να κάνουμε “δουλειές με φούντες” για όσους καταλαβαίνουν. Τους ευχαριστούμε από τώρα αλλά δεν θα πάρουμε. Θα μπορούσα να πω χρησιμοποιώντας μια λαϊκή ρήση « κάποιοι κοροϊδεύουν με τον κώλο τους». Είμαι σίγουρος ότι οι Μεγαλοπολίτες όπως και όλος ο λαός, καταλαβαίνει ποιος τον κοροϊδεύει και ποιος όχι και κάποια μέρα θα απεγκλωβιστεί από τα διλλήματα και τους εκβιασμούς και τότε θα γυρίσει ο τροχός… Ελπίζω και παλεύω να μην αργήσει αυτή η μέρα. Παρόλα αυτά θα ξαναπώ πάλι τη θέση της Λαϊκής Συσπείρωσης όπως την είχαμε εκφράσει και προεκλογικά. Το κριτήριο για να κατανοήσουμε το τι γίνεται σήμερα και στη Μεγαλόπολη είναι να καταλάβουμε ποιος ωφελείται όλα αυτά τα χρόνια από τα σχέδια και τους ανταγωνισμούς των μονοπωλιακών ομίλων που δραστηριοποιούνται στην Ενέργεια. Η σημερινή πραγματικότητα, αποτελεί την «άλλη όψη» των αμύθητων κερδών των επιχειρηματικών ομίλων που δραστηριοποιούνται στον κλάδο και οι οποίοι έχουν στήσει ένα μεγάλο φαγοπότι κερδοφορίας, στο έδαφος που τους στρώνουν εναλλάξ όλες οι κυβερνήσεις, με την «αμέριστη συμβολή», τις Οδηγίες και τις κατευθύνσεις της ΕΕ. Οι στρατηγικοί σχεδιασμοί και οι κινήσεις ισχυρών ευρωατλαντικών συμφερόντων για τη λεγόμενη «ενεργειακή απεξάρτηση» της ΕΕ από τη Ρωσία εξειδικεύονται από τις ελληνικές κυβερνήσεις, με χαρακτηριστικό παράδειγμα το «Εθνικό Σχέδιο για την Ενέργεια και το Κλίμα». Στη συνέχεια, τη σκυτάλη παραλαμβάνουν η Περιφέρειες οι δήμοι και διάφοροι φορείς μεταξύ των οποίων και οι “εκπρόσωποι των εργαζομένων”, αναλαμβάνοντας ταυτόχρονα να προετοιμάσουν κατάλληλα την «κοινή γνώμη». Μάλιστα οι λεγόμενοι λιγνιτικοί δήμοι και οι περιφέρειες, συμμετείχαν στη διαμόρφωση πολιτικών υπό την αιγίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, για τη μετάβαση των περιοχών σε καθεστώς χαμηλής λιγνιτικής δραστηριότητας. Παράλληλα προωθούσαν τον σχεδιασμό επιχειρηματικών ομίλων που δραστηριοποιούνται στις «πράσινες τεχνολογίες», στην «πράσινη Ενέργεια», δηλαδή στις «πράσινες μπίζνες» για εξασφάλιση κερδών, εκμεταλλευόμενοι την αναγκαία ευαισθησία του λαού σε ζητήματα προστασίας του περιβάλλοντος. Όμως, επιχειρηματικά κέρδη και προστασία του περιβάλλοντος είναι πράγματα ασυμβίβαστα. Αν υπήρχε πραγματικό ενδιαφέρον για το περιβάλλον, δε θα αυξανόταν η ηλεκτροπαραγωγή από εισαγόμενο ακριβό φυσικό αέριο, αλλά θα προωθούσαν π.χ. τους μεγάλους υδροηλεκτρικούς σταθμούς, που συμβάλλουν ταυτόχρονα και στην ύδρευση, στην άρδευση και στην αντιπλημμυρική προστασία. Αν τους ενδιέφερε το σύνολο των λαϊκών αναγκών, θα στηρίζαν την αξιοποίηση του εγχώριου λιγνίτη με σύγχρονη τεχνολογία, πιο φιλική στο περιβάλλον, με μονάδες συνδυασμένου κύκλου, υψηλής ενεργειακής απόδοσης με χαμηλούς ρίπους. Θυμίζουμε ακόμη ότι η διέλευση του αγωγού ΤΑΡ από την Ελλάδα δεν έγινε για να εξασφαλίσει φθηνό φυσικό αέριο για τα λαϊκά νοικοκυριά, αφού δεν υπάρχει καμία τέτοια ρήτρα στη συμφωνία με την κοινοπραξία του ΤΑΡ. Αντίθετα, στην επιλογή της διέλευσης από την Ελλάδα έπαιξε καθοριστικό ρόλο το γεγονός ότι οι αγορές της Ελλάδας και της Ιταλίας έχουν από τις υψηλότερες τιμές παροχής φυσικού αερίου στην Ευρώπη. Να μην ξεχνάμε βεβαίως ότι όλα αυτά είναι το αποτέλεσμα των περιβόητων ΝΟΜΕ, των δημοπρασιών Ενέργειας. Με αυτές οι επιχειρηματικοί όμιλοι που δραστηριοποιούνται στο χώρο, για τη θωράκιση πάντα της «ανταγωνιστικότητας» του κλάδου και το «άνοιγμα» της αγοράς, βάζουν στο χέρι πάμφθηνη Ενέργεια, πιο χαμηλά και από το κόστος της, για να το εξάγουν στη συνέχεια σε τιμές πολλαπλάσιες. Είναι το αποτέλεσμα των υποτιθέμενων «περιβαλλοντικών όρων» και των χαρατσιών για τους ρύπους, που η ΕΕ, οι κυβερνήσεις και η επιχείρηση φορτώνουν στις λαϊκές πλάτες προκειμένου να ανοίξουν νέα πεδία «πράσινης» κερδοφορίας στους επιχειρηματικούς ομίλους που δραστηριοποιούνται στις ΑΠΕ και «εγγυημένη» από το αστικό κράτος. Είναι το αποτέλεσμα της υποχρεωτικής μεταφοράς πελατών στους «εναλλακτικούς παρόχους», της πώλησης των «φιλέτων» της επιχείρησης, της ιδιωτικοοικονομικής λειτουργίας και της παραπέρα ιδιωτικοποίησής της. 

 Και για να είμαστε πιο σαφείς : 

 Για μας ο λιγνίτης είναι εθνικός πλούτος. Η μη πώληση της ΔΕΗ – Λιγνιτικής και η λειτουργία της προς όφελος των λαϊκών αναγκών, είναι μονόδρομος. 

  Όπως είναι μονόδρομος η βελτίωση των εργασιακών σχέσεων και οι άμεσες προσλήψεις μονίμων στην ΔΕΗ. 

 Για μας είναι αυτονόητη η επιστροφή των εδαφών των ορυχείων στην κοινωνία της Μεγαλόπολης. 

 Όπως είναι αυτονόητη η υπεράσπιση του υδροφόρου ορίζοντα. 

 Στη ζωή μας δεν έχουν θέση τα σκουπίδια, κάθε μορφής από όπου κι αν προέρχονται.

 Στη δική μας αισθητική δεν έχει θέση το απαράδεκτο δουλεμπόριο των εργολάβων, ούτε οι άθλιες συνθήκες εργασίας των εργολαβικών εργαζομένων που αντιμετωπίζουν το καθεστώς της τρομοκρατίας και της απλήρωτης δουλειάς. Εμείς παλεύουμε για μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους τους εργαζόμενους με αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας και ικανοποιητικούς μισθούς, με συλλογικές συμβάσεις εργασίας. Για να πάψει η Ενέργεια να αποτελεί πανάκριβο εμπόρευμα απαιτείται άλλος τύπος οργάνωσης της οικονομίας και της κοινωνίας. Σ’ αυτήν την οικονομία, στην Ενέργεια θα λειτουργεί ένας ενιαίος κρατικός φορέας Ενέργειας, όπου θα συμπεριλαμβάνεται η ΔΕΗ , το σύνολο των μονάδων παραγωγής, μεταφοράς, διανομής ηλεκτρικής ενέργειας από όλες τις μορφές Ενέργειας (λιγνίτη, ΑΠΕ, φυσικό αέριο, πετρέλαιο κ.ά.) με κεντρικό σχεδιασμό, εργατικό έλεγχο και ο οποίος θα υπηρετεί το σύνολο των λαϊκών αναγκών και όχι τις ανάγκες κερδοφορίας επιχειρηματικών ομίλων. Καλούμε σε επαγρύπνηση το λαό της Μεγαλόπολης, γιατί όλες αυτές οι ενέργειες αποσκοπούν σε νέους ορίζοντες κέρδους του κεφαλαίου, που δεν έχουν καμία σχέση με τις ανάγκες του λαού της περιοχής. Η κοροϊδία τόσων ετών και η εμπειρία που αποκτήσαμε πρέπει να καθοδηγούν τη δράση μας. Η λογική της κακομοιριάς και του μικρότερου κακού που θέλουν να μας επιβάλουν, δεν είναι η κυρίαρχη πολιτική. Με αγώνα θα κατακτήσουμε αυτό που δικαιούμαστε στον 21ο αιώνα. 

 Οι Δημοτικοί Σύμβουλοι της Λαϊκής Συσπείρωσης Μεγαλόπολης. 

Κατσιρούμπας Ε. Γεώργιος. 

Παναγουλοπούλου Λίλα.   

  Εισήγηση του προέδρου Σωματείου Εργαζομένων στην Ενέργεια Νομών Πελοποννήσου (Σ.Ε.Ε.Ν.Π.)

 Βρισκόμαστε σήμερα εδώ σε ένα ακόμα δημοτικό συμβούλιο για να αντιμετωπίσουμε το κλείσιμο των μονάδων και του ορυχείου της Μεγαλόπολης. Το θέμα αυτό έχει ξαναέρθει με την πώληση της ΔΕΗ Μεγαλόπολης πρόπερσι, με τη μικρή ΔΕΗ πιο παλιά κ.ο.κ. Όλα αυτά έχουν ιστορικό και καλό είναι να γνωρίζουμε τι έχουμε μπροστά μας να αντιμετωπίσουμε. Αν παρομοιάζαμε το θέμα της ΔΕΗ με ιατρικούς όρους θα λέγαμε ότι η ΔΕΗ έχει καρκίνο και εμείς σήμερα εδώ μαζευτήκαμε για να αντιμετωπίσουμε τον πυρετό που προκαλεί ο καρκίνος στη ΔΕΗ Μεγαλόπολης. Η ΔΕΗ Μεγαλόπολης με λίγα λόγια πάσχει από καρκίνο και εμείς προσπαθούμε να τον αντιμετωπίσουμε με αντιπυρετικά, ο καρκίνος που έχει χτυπήσει τη πόλη λέγεται ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΗΣ ΑΓΟΡΑΣ ΗΛΕΚΤΡΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ και αυτό είναι που προκαλεί όλα αυτά τα χρόνια τα προβλήματα στη ΔΕΗ. Για να φτάσουμε στο σήμερα και την απελευθέρωση της αγορά ηλεκτρικής ενέργειας μεσολάβησαν 27 χρόνια στοχευόμενων κινήσεων, ψηφισμάτων, νομοσχεδίων, συναινέσεων συνδικαλιστικών, κομματικών ηγεσιών και τοπικών αυτοδιοικήσεων. Οι τρείς μεγαλύτεροι σταθμοί της απελευθέρωσης ήταν η συνθήκη του Μάαστριχτ το 1993, η μετοχοποίηση και το ξεπούλημα του ασφαλιστικού το 1999 και η τριχοτόμηση της ΔΕΗ σε ΑΔΜΗΕ –ΔΕΔΔΗΕ –ΔΕΗ το 2011. Όπως είπαμε και παραπάνω οι σταθμοί αυτοί πέρασαν με ευρεία συναίνεση από την πλειοψηφία της ΓΕΝΟΠ και φυσικά τη συντριπτική πλειοψηφία των τοπικών σωματείων και συνδικαλιστών της Μεγαλόπολης παρά τις σφοδρές αντιδράσεις και προειδοποιήσεις για το τι θα επακολουθήσει από τις ταξικές δυνάμεις των σωματείων. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα που είχα ακούσει εγώ ο ίδιος είναι γνωστός συνδικαλιστής της εποχής για να υποστηρίξει το ξεπούλημα του ασφαλιστικού να λέει σε εργαζόμενο ‘’ ρε Μήτσο τι λες, το ξέρεις οτι με τη πώληση του ασφαλιστικού θα μας εξασφαλίσει η κυβέρνηση τέτοια ανταποδοτικά που όταν αρρωσταίνουμε θα έρχεται ελικόπτερο να μας πηγαίνει στο νοσοκομείο!!!’’ και τελικά τα ανταποδοτικά ήταν να έρθει το ελικόπτερο και να πάρει το ασφαλιστικό από τη Μεγαλόπολη…. Σύσσωμοι λοιπόν το 1999 οι συμβιβασμένες ηγεσίες συμφώνησαν με τη μετοχοποίηση της ΔΕΗ και στο ξεπούλημα του ασφαλιστικού των εργαζομένων υποστήριζαν πως αυτό θα ανοίξει νέους ορίζοντες στους εργαζόμενους, η περιουσία της ΔΕΗ θα περάσει στους εργαζόμενους με τις μετοχές που θα έπαιρναν, διοργανώνοντας παράλληλα φιέστες για τη μεταλιγνιτικη περίοδο. Οι συγκεκριμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες που σήμερα εκπροσωπούνται και εδώ αποκοίμιζαν τους εργαζόμενους με διάφορους δήθεν ελιγμούς και δεν αναδείκνυαν τη πραγματική αιτία όλων των προβλημάτων, την απελευθέρωση δηλαδή την οποία στήριζαν σε κάθε ψηφοφορία γι αυτό και δεν οργάνωσαν κανέναν ουσιαστικό αγώνα στο χώρο της ΔΕΗ για όλα αυτά που βλέπουμε σήμερα. Εμείς ακόμα και σήμερα προτείνουμε όσοι είναι πραγματικά καθαροί και φοράνε παντελόνια να καταδικάσουν την πολιτική της απελευθέρωσης της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας. Εδώ που φτάσαμε σήμερα άποψη μας είναι ότι ο μόνος δρόμος είναι ο μαζικός ξεσηκωμός εργαζομένων της ΔΕΗ, των δημοτών της πόλης και ολόκληρης της Ελληνικής κοινωνίας ενάντια στην εμπορευματοποίηση της ενέργειας και φυσικά δεν θα πρέπει να ξεχνούν ποιοι ήταν όλα αυτά τα χρόνια αυτοί που ‘’σκέπαζαν’’ τις αιτίες και τους ενόχους που μας έφθασαν ως εδω. Συνεπώς σήμερα θα θέλαμε όλοι να σκεφτούμε το πως φτάσαμε στο να πωλείται η ΔΕΗ και να κλείνουν οι μονάδες και τα ορυχεία στη Μεγαλόπολη και να προβληματιστούμε για το τι υποστήριζαν όλα αυτά τα χρόνια οι εδώ στο δημοτικό συμβούλιο συνομιλητές συνδικαλιστές και δημοτικοί σύμβουλοι. Δε μπορούμε με λίγα λόγια να βάλουμε το λύκο να φυλάει τα πρόβατα… Για το σωματείο μας ενδεχόμενο κλείσιμο των μονάδων της ΔΕΗ αποτελεί Casus belli. Μεγαλόπολη χωρίς ΔΕΗ ισοδυναμεί με τη μετατροπή της πόλης σε μεγάλο χωριό. Πάγια θέση του σωματείου μας είναι ότι το ρεύμα αποτελεί κοινωνικό αγαθό και διεκδικεί αποκλειστικά ενιαίο φορέα ενέργειας που θα αποτελεί κοινωνική περιουσία. Η άποψη του σωματείου όσον αφορά το δημοτικό συμβούλιο είναι ότι ο δήμος θα πρέπει να συναινέσει απλά στις αποφάσεις των εργαζομένων, αποφάσεις που θα βγαίνουν από τις γενικές συνελεύσεις των εργαζομένων και όχι των διοικητικών τους συμβουλίων που όλοι γνωρίζουμε πως βγαίνουν και τον ύπουλο ρόλο που έχουν παίξει όλα αυτά τα χρόνια στην απελευθέρωση της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας κ.ο.κ. Το δημοτικό συμβούλιο θα πρέπει να προετοιμάσει τους δημότες για αγωνιστικές κινητοποιήσεις και να ενημερώσει τους δημότες για τις αρνητικές επιπτώσεις που θα έχει το ενδεχόμενο κλείσιμο των μονάδων. Ο δήμος θα πρέπει άμεσα να πάρει θέση για την προωθούμενη απαλλαγή της ΔΕΗ από τη νομοθεσία των ΔΕΚΟ που θα έχει σαν αποτέλεσμα την κατάργηση των προσλήψεων μέσω του ΑΣΕΠ δηλαδή την κατάργηση της εντοπιότητας και των κοινωνικών κριτηρίων στις πρόσληψης μόνιμου και εκτάκτου προσωπικού. Απ ότι φαίνετε ψάχνουν τρόπο για να ξαναφτιάξουν τους κομματικούς στρατούς ορισμένοι… Επίσης θα πρέπει να παρέμβει ώστε να σταματήσει το αναξιοκρατικό, αποικιοκρατικό νέο καθεστώς στη ΔΕΗ Μεγαλόπολης των ενοικιαζόμενων εργαζόμενων. Αν είναι δυνατόν το 2019 να βγάζουν κάποιοι λεφτά νοικιάζοντας εργαζόμενους στη ΔΕΗ λες και είναι υλικά αντικείμενα.!!! Γιατί να μην δίνει η ΔΕΗ δηλαδή αυτά τα λεφτά στον ίδιο τον εργαζόμενο των 650 ευρώ αλλά αντ αυτού επιλέγει να τα δίνει σε ένα μεσάζοντα ;! Κλείνοντας σαν σωματείο έχουμε ήδη προγραμματίσει για την επόμενη Πέμπτη σύσκεψη για τις τρέχουσες εξελίξεις με όλους τους ενεργούς φορείς της πόλης και την επιτροπή αγώνα Μεγαλόπολης εναντία στα επικίνδυνα απόβλητα μιας και η πρόβλεψη μας είναι ότι αν καταφέρουν να κλείσουν τις μονάδες της ΔΕΗ θα μας παρουσιάσουν ως μάνα εξ ουρανού τις θέσεις εργασίας στη καύση των σκουπιδιών της κολάσεως και των διοξινών. Τέλος καλούμε όλους τους εργαζόμενους της ΔΕΗ μέσα από γενικές συνελεύσεις να πάρουν όλες τις αποφάσεις για τον αγώνα τους (μιας και η απόφαση γενικής συνέλευσης υπερισχύει οποιασδήποτε απόφασης διοικητικού συμβουλίου) και να μην ελπίζουν σε όλους αυτούς που τόσα χρόνια τους έσκαβαν το λάκκο.