Τον τελευταίο καιρό και περισσότερο τώρα στις ευρωεκλογές τα κόμματα και τα ΜΜΕ συνεχώς μας βομβαρδίζουν με δηλώσεις, διαφημίσεις κλπ. σχετικά με το δικαίωμα της ψήφου... "Ψηφίζεις, αποφασίζεις – έχεις λόγο ψήφισε, κλπ.".
Όλος αυτός ο «βομβαρδισμός» για το δικαίωμα της ψήφου και την συμμετοχή στις εκλογές, δεν φαίνεται να έχει διαφημιστικό ή ενημερωτικό λόγο ύπαρξης. Προφανώς όλοι ξέρουν ότι έρχονται εκλογές.
Όλα αυτά γίνονται γιατί οι εποχές άλλαξαν.
Τώρα πια έχουν σχεδόν εξαλείφει οι κομματικοί φανατισμοί και όσο και αν οι πελατειακές σχέσεις πολιτικών-πολιτών υπάρχουν ακόμα, οι περισσότεροι πλέον ψηφίζουν με βάση τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν στην καθημερινότητά τους.
Για αυτό σήμερα τα κόμματα δεν μάχονται μόνο μεταξύ τους για το ποιο θα κερδίσει τα μεγαλύτερα ποσοστά. Δίνουν και την μάχη κατά της αποχής με τον φόβο, ότι η κάλπη των εκλογών μπορεί να δείξει τον αποτροπιασμό των πολιτών για την κατάντια του πολιτικού μας συστήματος -αν το συνολικό ποσοστό αποχής είναι μεγάλο-.
Γιατί όσο και αν οι πολιτικοί και κάποιοι δημοσιογράφοι τους, προσπαθούν να μας πείσουν ότι η αποχή είναι «αμαρτία», τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι. Η απόχη δεν σημαίνει πάντα, αδιαφορία για τα κοινά και το μέλλον της χώρας ή της Ε.Ε. Δεν σημαίνει ότι δεν σεβόμαστε τους αγώνες που έγιναν για να μπορούμε εμείς σήμερα να ψηφίζουμε ελεύθερα. Σε κάποιες περιπτώσεις είναι υπεύθυνη πολιτική στάση-άποψη. Μπορεί να αφυπνίσει τις ναρκωμένες πολιτικές συνειδήσεις… Γιατί όπως λέει σε ένα άρθρο του ο Γ. Τράγκας:
η αποχή ψηφίζει! ‘Ψηφίζει’ ότι το πολιτικό σύστημα οφείλει να αλλάξει για να κερδίσει ξανά την εμπιστοσύνη των πολιτών...
Βέβαια η ψήφος δεν στηρίζει αναγκαστικά το υπάρχον πολιτικό σύστημα, εκτός κι αν σκοπεύεις να επιλέξεις ένα από τα δύο κόμματα που παραδοσιακά εναλλάσσονται στην εξουσία, ή τους ομοίους τους…
Επίσης όλη αυτή η ιστορία με την αποχή μπορεί να είναι και λίγο παγίδα. Γιατί ποιοι απέχουν συνήθως; Οι αγανακτισμένοι πολίτες που αν συμμετείχαν στις εκλογές, θα επέλεγαν σίγουρα κάποιο από τα μικρά κόμματα.
Αν όμως τα ποσοστά της αποχής στην Ε.Ε. είναι μεγάλα; τότε ποιος ξέρει μπορεί να τρομάξουν λίγο και κάτι να αλλάξει…
Για αυτό το θέμα έχουν πάρει θέση πολλοί bloggers και μάλιστα οι περισσότεροι υπέρ της συμμετοχής. Ένα από τα κείμενα που αναρτήθηκαν τελευταία είναι αυτό του nefelika (http://nefelikas.wordpress.com) το οποίο αντικρούει 10 από τα πιο δημοφιλή επιχειρήματα υπέρ της αποχής από την εκλογική διαδικασία.
1. Όλοι ίδιοι είναι και σιγά μην αλλάξει τίποτα.
Ας περιμένουμε παθητικά το επόμενο σκάνδαλο, το επόμενο ξεπούλημα, το επόμενο θύμα.
2. Δεν θέλω να στηρίξω αυτό το πολιτικό σύστημα.
Η δυνατότητα ψήφου δεν στηρίζει το υπάρχον πολιτικό σύστημα, εκτός κι αν σκοπεύεις να επιλέξεις ένα από τα δύο κόμματα που παραδοσιακά εναλλάσσονται στην εξουσία.
3. Δεν υπάρχει κανένα πολιτικό κόμμα με το οποίο ταυτίζομαι απόλυτα.
Μπες στον κόπο να ψάξεις τις θέσεις τους αναλυτικά, ιδίως αυτές που αναφέρονται σε θέματα που σε αφορούν άμεσα.
4. Υπάρχουν κι άλλοι τρόποι να συμμετέχεις πέρα από το να επισκέπτεσαι την κάλπη κάθε τέσσερα χρόνια.
Και ποιος είπε ότι το ένα αναιρεί το άλλο; Από πού κι ως πού η συμμετοχή στην εκλογική διαδικασία αποκλείει τη συμμετοχή σε άλλου είδους δράσεις;
5. Η συνειδητή αποχή είναι πολιτική θέση.
Ουσιαστικά, η “συνειδητή” αποχή το μόνο που κάνει είναι να φιμώνει την ιδεολογία από την οποία προέρχεται, επιτρέποντας να διαιωνίζονται τα αρνητικά στερεότυπα που προσάπτουν στον αντιεξουσιαστικό χώρο όλοι όσοι έχουν συμφέρον από τη δαιμονοποίηση του.
6. Είμαι οπαδός της αμεσοδημοκρατίας και δεν πιστεύω σε εκπροσώπους.
Μέχρι να το επιτρέψουν οι τεχνολογικές και κοινωνικές εξελίξεις θα είμαστε αναγκασμένοι να συμβιβαζόμαστε σε εκδοχές του σημερινού μοντέλου.
7. Καλύτερα να κάνουμε εκλογική απεργία για να ρίξουμε το σύστημα.
Αυτό δεν έχει γίνει ποτέ και πουθενά, κι ούτε πρόκειται. Μάλιστα, όσες φορές επιχειρήθηκε συντονισμένα είχε καταστροφικά αποτελέσματα.
8. Αν υπήρχε ενωμένη και ισχυρή αριστερά θα πήγαινα να ψηφίσω.
Και πώς ακριβώς περιμένεις να υπάρξει όσο δεν ψηφίζεις;
9. Αν οι εκλογές μπορούσαν να αλλάξουν τον κόσμο θα ήταν παράνομες.
Οι στυλοβάτες της διαπλοκής γνωρίζουν πολύ καλά ότι κάθε χαμένη ψήφος συντηρεί τα ποσοστά των δύο μεγάλων κομμάτων. Θα τους κάνεις τη χάρη;
10. Δεν πιστεύω στην δημοκρατία.
Λυπάμαι που σου το λέω λοιπόν, αλλά αν δεν πιστεύεις στη δημοκρατία, όποια λέξη και να χρησιμοποιείς για να περιγράψεις τον εαυτό σου, είναι καιρός να παραδεχτείς ότι είσαι απλά άλλος ένας φασίστας.
Όλος αυτός ο «βομβαρδισμός» για το δικαίωμα της ψήφου και την συμμετοχή στις εκλογές, δεν φαίνεται να έχει διαφημιστικό ή ενημερωτικό λόγο ύπαρξης. Προφανώς όλοι ξέρουν ότι έρχονται εκλογές.
Όλα αυτά γίνονται γιατί οι εποχές άλλαξαν.
Τώρα πια έχουν σχεδόν εξαλείφει οι κομματικοί φανατισμοί και όσο και αν οι πελατειακές σχέσεις πολιτικών-πολιτών υπάρχουν ακόμα, οι περισσότεροι πλέον ψηφίζουν με βάση τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν στην καθημερινότητά τους.
Για αυτό σήμερα τα κόμματα δεν μάχονται μόνο μεταξύ τους για το ποιο θα κερδίσει τα μεγαλύτερα ποσοστά. Δίνουν και την μάχη κατά της αποχής με τον φόβο, ότι η κάλπη των εκλογών μπορεί να δείξει τον αποτροπιασμό των πολιτών για την κατάντια του πολιτικού μας συστήματος -αν το συνολικό ποσοστό αποχής είναι μεγάλο-.
Γιατί όσο και αν οι πολιτικοί και κάποιοι δημοσιογράφοι τους, προσπαθούν να μας πείσουν ότι η αποχή είναι «αμαρτία», τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι. Η απόχη δεν σημαίνει πάντα, αδιαφορία για τα κοινά και το μέλλον της χώρας ή της Ε.Ε. Δεν σημαίνει ότι δεν σεβόμαστε τους αγώνες που έγιναν για να μπορούμε εμείς σήμερα να ψηφίζουμε ελεύθερα. Σε κάποιες περιπτώσεις είναι υπεύθυνη πολιτική στάση-άποψη. Μπορεί να αφυπνίσει τις ναρκωμένες πολιτικές συνειδήσεις… Γιατί όπως λέει σε ένα άρθρο του ο Γ. Τράγκας:
η αποχή ψηφίζει! ‘Ψηφίζει’ ότι το πολιτικό σύστημα οφείλει να αλλάξει για να κερδίσει ξανά την εμπιστοσύνη των πολιτών...
Βέβαια η ψήφος δεν στηρίζει αναγκαστικά το υπάρχον πολιτικό σύστημα, εκτός κι αν σκοπεύεις να επιλέξεις ένα από τα δύο κόμματα που παραδοσιακά εναλλάσσονται στην εξουσία, ή τους ομοίους τους…
Επίσης όλη αυτή η ιστορία με την αποχή μπορεί να είναι και λίγο παγίδα. Γιατί ποιοι απέχουν συνήθως; Οι αγανακτισμένοι πολίτες που αν συμμετείχαν στις εκλογές, θα επέλεγαν σίγουρα κάποιο από τα μικρά κόμματα.
Αν όμως τα ποσοστά της αποχής στην Ε.Ε. είναι μεγάλα; τότε ποιος ξέρει μπορεί να τρομάξουν λίγο και κάτι να αλλάξει…
Για αυτό το θέμα έχουν πάρει θέση πολλοί bloggers και μάλιστα οι περισσότεροι υπέρ της συμμετοχής. Ένα από τα κείμενα που αναρτήθηκαν τελευταία είναι αυτό του nefelika (http://nefelikas.wordpress.com) το οποίο αντικρούει 10 από τα πιο δημοφιλή επιχειρήματα υπέρ της αποχής από την εκλογική διαδικασία.
1. Όλοι ίδιοι είναι και σιγά μην αλλάξει τίποτα.
Ας περιμένουμε παθητικά το επόμενο σκάνδαλο, το επόμενο ξεπούλημα, το επόμενο θύμα.
2. Δεν θέλω να στηρίξω αυτό το πολιτικό σύστημα.
Η δυνατότητα ψήφου δεν στηρίζει το υπάρχον πολιτικό σύστημα, εκτός κι αν σκοπεύεις να επιλέξεις ένα από τα δύο κόμματα που παραδοσιακά εναλλάσσονται στην εξουσία.
3. Δεν υπάρχει κανένα πολιτικό κόμμα με το οποίο ταυτίζομαι απόλυτα.
Μπες στον κόπο να ψάξεις τις θέσεις τους αναλυτικά, ιδίως αυτές που αναφέρονται σε θέματα που σε αφορούν άμεσα.
4. Υπάρχουν κι άλλοι τρόποι να συμμετέχεις πέρα από το να επισκέπτεσαι την κάλπη κάθε τέσσερα χρόνια.
Και ποιος είπε ότι το ένα αναιρεί το άλλο; Από πού κι ως πού η συμμετοχή στην εκλογική διαδικασία αποκλείει τη συμμετοχή σε άλλου είδους δράσεις;
5. Η συνειδητή αποχή είναι πολιτική θέση.
Ουσιαστικά, η “συνειδητή” αποχή το μόνο που κάνει είναι να φιμώνει την ιδεολογία από την οποία προέρχεται, επιτρέποντας να διαιωνίζονται τα αρνητικά στερεότυπα που προσάπτουν στον αντιεξουσιαστικό χώρο όλοι όσοι έχουν συμφέρον από τη δαιμονοποίηση του.
6. Είμαι οπαδός της αμεσοδημοκρατίας και δεν πιστεύω σε εκπροσώπους.
Μέχρι να το επιτρέψουν οι τεχνολογικές και κοινωνικές εξελίξεις θα είμαστε αναγκασμένοι να συμβιβαζόμαστε σε εκδοχές του σημερινού μοντέλου.
7. Καλύτερα να κάνουμε εκλογική απεργία για να ρίξουμε το σύστημα.
Αυτό δεν έχει γίνει ποτέ και πουθενά, κι ούτε πρόκειται. Μάλιστα, όσες φορές επιχειρήθηκε συντονισμένα είχε καταστροφικά αποτελέσματα.
8. Αν υπήρχε ενωμένη και ισχυρή αριστερά θα πήγαινα να ψηφίσω.
Και πώς ακριβώς περιμένεις να υπάρξει όσο δεν ψηφίζεις;
9. Αν οι εκλογές μπορούσαν να αλλάξουν τον κόσμο θα ήταν παράνομες.
Οι στυλοβάτες της διαπλοκής γνωρίζουν πολύ καλά ότι κάθε χαμένη ψήφος συντηρεί τα ποσοστά των δύο μεγάλων κομμάτων. Θα τους κάνεις τη χάρη;
10. Δεν πιστεύω στην δημοκρατία.
Λυπάμαι που σου το λέω λοιπόν, αλλά αν δεν πιστεύεις στη δημοκρατία, όποια λέξη και να χρησιμοποιείς για να περιγράψεις τον εαυτό σου, είναι καιρός να παραδεχτείς ότι είσαι απλά άλλος ένας φασίστας.
Σχόλια